Wink

Misschien realiseer je je soms, dat je gewoon maar je leven leeft, zonder je bewust te zijn, welke plaats jij daarin inneemt. En dat je op je weg je zakken vult met onnodige zaken, waarvan een sprankje trots je wijsmaakt dat die belangrijk zijn. Zo verzamel je gedrag en gedachten, die niet bij je horen. Misschien wil je ook beslist de rol van iemand anders spelen, om je niet verloren te voelen. Als je dat merkt, zou je eens moeten komen kijken hoe de schepselen leven, die de natuur herbergt en in haar schoot voedt. Zij zingen voortdurend het lied van de dankbaarheid, voor alles wat zij ontvangen, het lied van de vreugde, van degenen die eenvoudig hun rol in de grote cyclus van het leven hebben geaccepteerd. Jouw rol wordt je door je hart ingegeven, als je de weg accepteert, die naar je geest voert. Het is de rol, waarin je deel hebt aan het leven van elke bloem in je tuin, waarin je je niet meer afgescheiden voelt van het leven of jezelf ziet als schietschijf van je negatieve gevoelens. Het simpele accepteren van jezelf is de gouden sleutel die de deur naar je tuin kan openen, en die sleutel heb jij in je bezit. In deze tuin groeien prachtige bloemen die je nog niet kent, en ook bloemen die alleen jij kunt kweken. Alleen jij kunt die enten, en transformeren, nieuwe planten planten en andere weghalen. Jij kunt de ingang afsluiten, of die versieren en voorbereiden voor de komst van een bijzondere gast. Je kunt je tuin tot bloei brengen als je hem verzorgt, maar je kunt hem ook in een woestenij (laten) veranderen. Wanneer je akkoord gaat met het je eigen 'tuinman' worden, zul je ontdekken dat jouw taak er een is als van vele anderen. dan zul je meer begrip krijgen voor anderen,. meer bereid zijn te helpen, en minder kritisch zijn ten opzichte van hun werk. En zo zul je, in de verantwoordelijkheid van jouw rol, de weg gaan die het leven van je verwacht. En gedurende de reis zul je merken, dat deze weg in een spiraal loop, die tot in de oneindigheid van de hemel reikt.