Wicket

Het kan zijn, dat je gevoeligheid zo ontwikkeld is, dat die je in een fijnstoffelijke wereld brengt, die niet iedereen kan waarnemen, Maar het kan gebeuren, dat dat je toevluchtsoord wordt, een soort "vergulde zeepbel", waarin je angstvallig je geheimen koestert. En misschien duik je daar zo vaak in onder, dat je het begint te verwarren met de wereld, zodat minstens een deel van jou daarin leeft en zich beweegt, ofschoon het ongetwijfeld daar een beetje voller is. Bedenk dat elk van je visioenen hier beneden op je wacht, om door jouw capaciteiten tot uitdrukking te kunnen komen, verrijkt door de ervaring die jouw gift voor al degenen, die zich nog hardnekkig vastklampen aan de wereld, die jij reeds hebt overwonnen, en die nog te weinig stilstaan om hogere gedachtegangen te kunnen volgen. Misschien ben je bang je lichtheid te verliezen, en doe je daarom je ogen dicht voor de wereld, die je niet accepteert. Er is echter een reden waarom je hier bent. Misschien moet je juist je lichtheid en je fantasie inbrengen in deze wereld, die zo rationeel geworden is. Misschien moet je ook iets leren, dat alleen deze wereld je kan bieden. Zo gaat het ook met de reis van het waterdruppeltje, omhoog naar de hemel en weer naar beneden naar de aarde. Op zijn tocht door de elementen neemt hij verschillende vormen aan, de ervaring daarvan verrijkt hem, en die verrijking neemt hij met zich mee. Dat is het wat je van de wolken kunt leren. In de vormen die zij aannemen liggen boodschappen besloten, kleine tips, die de ziel zelf kan interpreteren. Doe daarom de deur niet dicht, maar ga vrolijk je weg over de aarde die jou herbergt.