Pilgrim

Soms maakt de wens om goed te doen, je blind en doet je ver weglopen, daarheen waar jij denkt dat je hulp nodig is, waar meer leed lijkt te zijn. Daarbij kijk je voorbij aan de roep om hulp in een paar ogen heel dichtbij, die jouw blik probeert te vangen. Misschien is het iemand die je op straat tegenkomt, of iemand op je werk, die je niet eens bijzonder sympathiek vindt, of misschien is het een vriend. Iemand die op je wacht. En jij kijkt over hem heen in je ijver om het leed van de wereld te verzachten. Achter de neiging om zo ver weg te gaan kan soms een grip van je ego schuilgaan. Of een gevoel van aanmatiging, dat je tot elke prijs helpen moet, zelfs diegenen, die dat helemaal niet op prijs stellen. Grootmoedigheid kan zelfs in de stilte van het gebed verstikkend zijn voor mensen die die grootmoedigheid niet willen ontvangen. Onze verwachtingen staan vaak lijnrecht tegenover de stap in ontwikkeling van degenen die wij willen helpen. En onze goedbedoelde acties kunnen zijn vooruitgang blokkeren of zelfs schaden. En als wij het zelf zijn die behoefte hebben aan een gebaar van liefde, dan moeten we grootmoedig en nederig ook het kleinste gebaar van hulp, als dat uit het hart komt, weten te accepteren. Grootmoedigheid komt uit een hart, dat vrij is van vooroordelen en van afgezaagde morele frasen, om als pelgrim de reis van de ziel te maken. Op deze reis zal hij de waarde van kleine dingen leren kennen. Zijn voeten zullen de bloemetjes langs de kant van de weg niet achteloos vertrappen. Op het ogenblik dat de zon in het westen ondergaat en een laatste vurige pijl afschiet, neemt Pilgrim, de liefdeswensen van de mensen in zijn handen,. en blaast ze met een zacht windje naar boven, hoog in de hemel. Daar kunnen zij zich, vrij en gelukkig, verenigen met de gedachten van alle schepselen, die in deze grootmoedige liefde dankbaar het uniek zijn van hun bestaan beleven.