Baum

Wanneer men overal aan twijfelt wordt men wantrouwend. Vaak zit de twijfel echter verborgen achter de hoogmoed van de trots. Daardoor kan het zijn dat wij ons op de een of andere manier anders voelen dan anderen, vaak beter, los van en vijandig tegenover een wereld, die bijna nooit aan onze verwachtingen schijnt te voldoen. Het daardoor ontstane wantrouwen brengt ons ertoe, ons daar verre van te houden, en ons in te kapselen in een tegen alle mogelijke indringers "beschermde plek". Maar ook daar, in deze "gouden kooi" , wordt de twijfel een voortdurende kwaal, ondanks het feit dat we onze bewapening zo goed hadden gebarricadeerd. En daarom voelen we ons onzeker en moeten we, op zoek naar hulp, naar een antwoord, naar buiten komen. Het kan zijn dat dat antwoord is, dat we naar het begin van onze weg terug moeten keren, om in gedachten de belangrijkste perioden van ons leven nogmaals te doorlopen. De natuur kan daarbij onze leraar zijn: kijk naar hoe deze weg begon, en zie hoe alles tot expressie komt, en het evenwicht en de harmonie bewaart. Niets is zo arrogant dan te oordelen over de kosmische wet, die alles ordent volgens het plan der volmaaktheid, dat te groot is om door de menselijke geest bevat te kunnen worden. Kijk hoe ieder schepsel zich 'toevertrouwt' aan deze stroom van liefde, zich daarbij voedend met de levensadem, dis zonder ophouden van de goddelijke Adem uitgaat. Zolang er in een hart ook nog maar het kleinste restje arrogantie is, kan de vrede over de deelname aan het leven, dat alle schepselen tot een wonderbare familie samenbrengt, niet worden verstaan. Ben je dus bewust, dat datgene wat jij inademt  het kostbare element is dat de boom voor jou heeft getransformeerd, opdat je op dezelfde aarde kunt rondlopen waarin hij zijn wortels heeft verankerd.