Konijn

Lang geleden - niemand weet precies hoe lang - was Konijn een dappere en onverschrokken krijger. Konijn werd beschermd door Oogwandelaar, een heks. De heks en Konijn brachten veel tijd samen door, waarin ze veel samen deelden en veel met elkaar spraken. Ze stonden elkaar zeer na. Op een dag waren Oogwandelaar en Konijn een stuk aan het wandelen. Ze gingen even zitten om uit te rusten. Konijn zei: 'k heb dorst.' Oogwandelaar pakte een blad op, blies erop, en gaf Konijn toen een kalebas gevuld met water. Konijn dronk het water op maar zei niets. Toen zei Konijn: 'Ik heb honger.' Oogwandelaar pakte een steen, blies erop, en de steen veranderde in een knop. Ze gaf de knop aan Konijn. Konijn proefde een hapje, en begon toen met smaak de knol op te eten. Maar nog steeds zei Konijn niets. De twee vervolgden hun weg, die naar de bergen voerde. Toen ze bijna bij de top gekomen waren, struikelde Konijn. Hij viel en rolde bijna helemaal naar beneden. Konijn was er zeer slecht aan toen, toen Oogwandelaar hem bereikte. Ze smeerde Konijn in met een magische balsem, die zijn grote pijn en zijn gebroken beenderen heelde. Konijn zei niets. Een paar dagen later ging Oogwandelaar op zoek naar haar vriend. Ze zocht in alle hoeken en gaten, maar kon Konijn nergens vinden. Uiteindelijk gaf Oogwandelaar het op. Enige tijd later ontmoette ze hem geheel bij toeval. 'Konijn, waarom verberg je je voor me en ontwijk je me?' vroeg de heks. 'Omdat ik bang voor je ben. Ik ben bang voor magie,' antwoordde Konijn, terwijl hij ineenkromp. 'Laat me met rust!' 'Ik snap het,' zei Oogwandelaar, 'ik heb mijn magische krachten voor jou aangesproken en nu keer je me de rug toe en weiger je mijn vriendschap.' 'Ik wil niets meer te maken hebben met jou of je magische krachten,' zei Konijn hierop. Konijn zag helemaal niet dat Oogwandelaar tranen in haar ogen kreeg bij het horen van zijn woorden. 'Ik hoop dat we elkaar nooit meer zullen ontmoeten en dat ik je nooit meer zal zien,' vervolgde Konijn. 'Konijn,' zie Oogwandelaar, 'we waren ooit dikke vrienden en ware kameraden, maar nu niet meer. Ik bezit de kracht om je te vernietigen, maar vanwege ons verleden en de krachten die we samen gedeeld hebben, zal ik dit niet doen. Maar ik spreek een vloek over jou en je stam uit, die je vanaf nu zal treffen. Je zult vanaf nu je angsten aanroepen en je angsten zullen naar je toekomen. Ga maar weg, de zoete krachten die ons als vrienden samenbonden, zijn verbroken.' Konijn is nu de Angstroeper. Hij gaat naar buiten en roept: 'Adelaar, ik ben zo bang voor jou.' Als Adelaar hem niet hoort, roept Konijn harder: 'Adelaar, blijf uit mijn buurt!' Adelaar, die hem nu hoort, komt naar hem toe en eet hem op. Konijn roept net zo lang om lynxen, wolven, prairiehonden en zelfs slangen, totdat ze komen. Zoals dit verhaal laat zien, zijn mensen met de kracht van Konijn zo bang voor tragedie, ziekte, rampen en 'genomen worden', dat ze deze angst juist aantrekken om hen een lesje te leren. Het kernthema is hier: datgene waaraan je weerstand biedt, zal voortduren! Je zult worden wat je het meest vreest. Hier is de les. Als je Konijn hebt getrokken, houd dan op met te praten over de vreselijkste dingen dier er gebeuren. Schrap 'maar wat als' uit je woordenschat. Deze kaart kan een tijd voorspellen waarin je je zorgen maakt over de toekomst, of waarin je probeert controle uit te oefenen over datgene dat nog geen vorm heeft aangenomen - de toekomst. Houd er onmiddellijk mee op! Schrijf je angsten op en wees bereid ze te voelen. Adem ze diep in en voel dat hoe ze via je lichaam in Moeder Aarde stromen.